important day in thailand - Chinese Vegetarian Festival ประเพณีกินเจของชาวจีน

Chinese Vegetarian Festival

This annual auspicious event is a most colourful and dramatic celebration which takes place during the first nine days of the ninth lunar month of the Chinese calendar. The 9-day event is usually in late September or early October.

The origin of the festival is unclear. However, it has been passed from generation to generation that it originated in the south-eastern part of China near Fujian Province. The festival was celebrated to make merit and save animals from being killed for food.

In Thailand, the most talked-about vegetarian festival is in Southern Province of Phuket where the auspicious ceremony is held in a grand celebration. During the 9-day period, the devout Chinese Buddhists dress in white attire, convert to vegetarians and observe the ten rules in order to purify their minds and bodies.

Besides a strict vegetarian diet and temple offering, some highlights of the 9 – day event include incredible acts of self – mortification such as climbing knife – blade ladders, walking on hot coals, a ritual of bridge – crossing and a street – procession in which the mediums in a state of trance have their cheeks pierced and bodies spiked with various types of sharp objects.

The entire atmosphere is full of religious frenzy with the ear – splitting sound of firecrackers and lion dances. In the evening of the last day event, the main road of Phuket Town is turned into a path of din and smoke of firing crackers. All the local residents participate in the event. Visitors to Thailand should not miss an opportunity to visit Phuket during the auspicious event.

ประเพณีกินเจของชาวจีน

เหตุการณ์อันเป็นมงคลประจำปีจัดว่าเป็นการฉลองที่สวยงามและน่าตื่นเต้นมากที่สุด ซึ่งจะมีขึ้นในช่วง 9 วันแรกของเดือน 9 ตามปฏิทินจีน พิธี 9 วันนี้ตามปกติก็จะมีขึ้นในราวปลายเดือนกันยายน หรือไม่ก็ต้นเดือนตุลาคม

ต้นกำเนิดของประเพณีนี้ไม่ปรากฏแน่ชัด แต่ก็มีการเล่าต่อ ๆ กันมาว่าประเพณีกินเจนี้เกิดขึ้นในภาคตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศจีนใกล้กับมณฑลฟูเจี้ยน การฉลองพิธีนี้จัดให้มีขึ้นก็เพื่อรักษาชีวิตสัตว์ต่าง ๆ ให้รอดพ้นจากการถูกฆ่าเป็นอาหาร

ในประเทศไทยประเพณีกินเจที่มีการกล่าวขวัญกันมากที่สุดก็คือที่จังหวัดภุเก็ตในภาคใต้ ซึ่งพิธีอันเป็นมงคลนี้จะจัดขึ้นอย่างใหญ่โตมโหฬารในระหว่างเวลา 9 วันนี้ ชาวจีนผู้เลื่อมใสในศาสนาพุทธจะแต่งกายในชุดสีขาว หันไปกินเจและปฏิบัติตามตามกฎ 10 ข้อ เพื่อให้จิตใจและร่างกายของตนบริสุทธิ์

นอกจากจะมีการกินเจอย่างเคร่งครัดและทำบุญในวันนี้แล้ว จุดเด่นของงาน 9 วันนี้จะรวมไปถึงการทรมานร่างกายตนเองอันเหลือเชื่อต่าง ๆ นานา เช่น การไต่บันไดมีด การเดินลุยกองไฟ พิธีเดินข้ามสะพานและขบวนแห่ไปตามท้องถนน ซึ่งร่างทรงจะมีแก้มถูกแทงทะลุและมีร่างกายปักพรุนไปด้วยของมีคมนานับชนิด

บรรยากาศทั่วไปจะเต็มไปด้วยความโกลาหลที่เป็นมงคลพร้อมทั้งเสียงดังจนหูแทบแตกของประทัดและการแห่มังกรในตอนเย็นของพิธีวันสุดท้าย ถนนสายสำคัญของเมืองภูเก็ตจะกลายสภาพเป็นถนนที่กึกก้องไปด้วยเสียงและปกคลุมไปด้วยควันจากประทัด ชาวเมืองทั้งหมดต่างก็พากันเข้าร่วมในพิธีนี้ นักท่องเที่ยวที่มาเมืองไทยไม่ควรพลาดโอกาสไปเยือนภูเก็ตในช่วงมีพิธีอันเป็นมงคลนี้

important day in thailand - Chakri Day วันจักรี

Chakri Day

April 6 marks the anniversary of the founding of the present Chakri Dynasty of which the present ruling monarch, King Bhumibol the Great, is the ninth king.

The Chakri Dynasty was founded by Phra Buddha Yodfa Chulaloke, or Rama I, who was born on March 20, 1737 with the name of Thong Duang and came to the throne on April 6, 1782. He ruled the country for 28 years. During his reign he consolidated the kingdom in such a way that there was no further fear of invasion from enemies. King Rama I has been praised as an accomplished statesman, a lawmaker, a poet and a devout Buddhist. Thus, his reign has been called a “reconstruction” of the Thai state and Thai culture. He was the monarch who established Bangkok as the capital of Thailand, and this is the most long-lasting creation which gains popularity as the “City of Angels”. King Rama I passed away on September 7, 1809 at the age of 72.

King Rama I’s son, Phra Buddha Loetla Naphalai, or Rama II, then acceded to the throne. It was during his reign that a renaissance of Thai arts and culture came about, especially in literature. The King himself was a man gifted with artistic talent. Phra Nang Klao came next. He fortified the country with a strong defence force and commissoned many buildings, it was during his reign that Thai arts reached the highest peak since Ayutthaya period. It is said that the reigns of King Rama II and III constituted a Golden Age of Literature and Arts, similar to King Narai’s in Ayutthaya. King Rama III or Phra Nang Klao was succeeded by King Mongkut (Rama IV) who was a bold religious leader. He started the commercial contacts with foreign countries and was responsible for the introduction of western science and modernisation into Thailand. Then came King Chulalongkorn, the benevolent monarch. During his reign of 42 years, many changes and reforms were made in Thailand. Slavery was abolished, modern system of administration was introduced, efficient law courts were established, education was systematically spread, and the financial system was revised.

King Vajiravudh, who succeeded King Chulalongkorn, further consolidated and developed what had been accomplished in the previous 40 years. He contributed much to the national language and literature so much so that he was sometimes called the poet who was a king. The outstanding achievement of his reign is perhaps a number of new treaties concluded between Thailand and other powers as it helped enhancing the prestige of Thailand. The King also introduced the use of tricolour flag to replace the old red flag with a white elephant.

King Vajiravudh passed away on November 26, 1925 and was succeeded by his younger brother King Prachadhipok, the seventh king of Chakri Dynasty who reigned as the last absolute monarch. On June 24, 1932 a revolution took place and his Majesty accepted the proposal of a constitutional regime. On March 2, 1934 the King abdicated and later died in exile, leaving the throne to his nephew, King Ananda Mahidol, who after 11 years rule met a sudden death leaving the throne to his younger brother, King Bhumibol Adulyadej, the present monarch.

On Chakri Day, His Majesty King Bhumibol accompanied by members of royal family presides over a religious ceremony performed to give merit to the deceased rulers at the Royal Chapel, then pays respects to His Majesty’s Predecessors at the Royal Pantheon and lays a wreath at the statue of King Rama I at the Memorial Bridge. On this occasion, the Prime Minister, Ministers, high ranking officers, students, public and private organisations and people from all walks of life take part in a wreath-laying ceremony and make merit for the great kings who dedicated the best part of their lives for the betterment of their subjects.

 

 วันจักรี

วันที่ 6 เมษายน เป็นวันครบรอบการก่อตั้งราชวงศ์จักรี ซึ่งเป็นราชวงศ์ที่ครองราชย์อยู่ในปัจจุบัน พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชมหาราช ทรงเป็นกษัตริย์องค์ที่ 9 แห่งราชวงศ์นี้

ราชวงศ์จักรีก่อตั้งโดยพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก หรือ พระรามาธิบดีที่ 1 พระองค์ทรงประสูติเมื่อวันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2280 มีพระนามเดิมว่า “ทองด้วง” และเสด็จขึ้นเสวยราชสมบัติเมื่อวันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2325 พระองค์ทรงครองราชย์อยู่เป็นเวลา 28 ปี ในช่วงรัชสมัยของพระองค์ พระองค์ทรงรวบรวมราชอาณาจักรให้เป็นปึกแผ่นอย่างมั่นคง จนกระทั่งไม่ต้องเกรงกลัวการรุกรานจากอริราชศัตรูอีกต่อไป สมเด็จพระรามาธิบดีที่ 1 ทรงได้รับการสรรเสริญว่าทรงเป็นรัฐบุรุษผู้ปรีชาสามารถ เป็นนักกฎหมาย เป็นกวีและชาวพุทธผู้เลื่อมใสศรัทธาในพระศาสนา ดังนั้น รัชสมัยของพระองค์จึงได้รับการกล่าวขานว่าเป็นยุคของ “การสร้างสรรค์ฟื้นฟู” แห่งรัฐและวัฒนธรรมไทยพระองค์ทรงเป็นกษัตริย์ผู้ก่อตั้งกรุงเทพมหานครให้เป็นเมืองหลวงของไทย และนี่ก็คืองานสร้างสรรค์ที่คงอยู่ตลอดกาลจนได้รับชื่อเสียงว่าเป็น “เมืองเทพยดา” พระองค์เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2352 เมื่อพระชนมายุได้ 72 พรรษา

พระราชโอรสของสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 1 คือสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย หรือสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 2 ได้เสด็จขึ้นเสวยราชสมบัติสืบต่อมา ในช่วงรัชสมัยของพระองค์นี้เองที่ได้มีการฟื้นฟูศิลปะและวัฒนธรรมไทยกันอย่างจริงจัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้านวรรณคดี สมเด็จพระรามาธิบดีที่ 2 เองก็ทรงพระอัจฉริยะภาพในด้านศิลป์ รัชกาลต่อมาก็คือพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว พระองค์ทรงโปรดให้สร้างป้อมปราการในประเทศและเสริมสร้างกำลังกองทัพให้แข็งแกร่ง นอกจากนี้ก็ทรงรับสั่งให้สร้างสิ่งปลูกสร้างอีกหลายอย่าง ในช่วงรัชสมัยของพระองค์นี่เองที่ศิลปะก้าวถึงจุดเจริญรุ่งเรืองสุดขีดนับตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยาเป็นต้นมา กล่าวกันว่าในรัชกาลของสมเด็จพระรามาธิบดีที่ 2 และที่ 3 นี้เปรียบได้กับ “ยุคทอง” แห่งวรรณคดีและศิลปะ เปรียบได้กับยุคของสมเด็จพระนารายณ์มหาราชแห่งกรุงศรีอยุธยาก็ว่าได้ สมเด็จพระรามาธิบดีที่ 3 หรือสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงได้รับการสืบทอดราชสมบัติโดยพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว (สมเด็จพระรามาธิบดีที่ 4 หรือพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว) ผู้ซึ่งทรงเป็นผู้นำที่ทรงพระอัจฉริยะด้านการศาสนา พระองค์ทรงริ่เริ่มการติดต่อค้าขายกับต่างประเทศและทรงริเริ่มให้มีการใช้วิทยาศาสตร์ตะวันตกและนำความทันสมัยมาสู่ประเทศไทย และต่อจากรัชสมัยของพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวก็คือ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว หรือพระปิยะมหาราช ในช่วงแห่งการครองราชย์เป็นเวลา 42 ปี ของสมเด็จพระปิยะมหาราชนี้ได้มีการเปลี่ยนแปลงและการปฏิรูปมากมายหลายอย่างในประเทศไทย กล่าวคือ มีการเลิกทาส ได้มีการนำเอาระบบการบริหารแบบสมัยใหม่เข้ามาใน ประเทศ มีการจัดตั้งการศาลที่มีประสิทธิภาพ การศึกษาได้ถูกแพร่ขยายออกไปอย่างเป็นระบบ นอกจากนี้ ระบบการเงินก็ยังได้มีการปรับปรุงใหม่อีกด้วย

สมเด็จพระมหาวชิราวุธทรงเสด็จขึ้นเสวยราชย์สืบต่อจากพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ต่อจากนั้นพระองค์ก็ทรงสานงานต่อโดยการรวบรวมความเป็นปึกแผ่นและพัฒนาประเทศชาติให้เจริญรุ่งเรืองสืบต่อไปจากเดิม พระองค์ได้ทรงช่วยจรรโลงภาษาและวัฒนธรรมของชาติอย่างมาก จนกระทั่งบางครั้งมีผู้กล่าวว่าพระองค์คือนักกวีที่เป็นกษัตริย์ ความสำเร็จอันยอดเยี่ยมในรัชสมัยของพระองค์ก็คือ สนธิสัญญาใหม่ ๆ หลายฉบับที่ทำขึ้นระหว่างประเทศไทยและประเทศมหาอำนาจอื่นๆ เพราะเท่ากับเป็นการช่วยเสริมศักดิ์ศรีของประเทศไทย พระองค์ยังทรงโปรดให้มีการนำธงไตรรงค์มาใช้แทนธงสีแดงมีช้างเผือกอยู่ตรงกลางซึ่งเป็นแบบเก่าอีกด้วย

สมเด็จพระมหาวชิราวุธเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2468 และได้รับการสืบทอดราชสมบัติโดยพระอนุชาคือ พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว (พระมหากษัตริย์องค์ที่ 7 แห่งราชวงศ์จักรี ผู้ซึ่งครองราชย์ในระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชองค์สุดท้าย) เพราะเมื่อวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2475 ก็ได้เกิดการปฏิวัติขึ้น และพระองค์ก็ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าให้มีการปกครองในระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษัตริย์อยู่ภายใต้รัฐธรรมนูญ พระองค์ทรงสละราชสมบัติเมื่อวันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2477 และทรงเสด็จสวรรคตในเวลาต่อมาในขณะที่ยังทรงเนรเทศพระองค์เองอยู่ในต่างประเทศ ทรงสละพระราชบัลลังก์ไว้ให้พระราชนัดดา (พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอานันทมหิดล) พระองค์ผู้ซึ่งครองราชย์อยู่เป็นเวลาเพียง 11 ปี ก็ทรงเสด็จสวรรคตอย่างปัจจุบันทันด่วน พระเจ้าน้องยาเธอ (พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชมหาราช) ทรงสืบราชบัลลังก์ในเวลาต่อมาจนกระทั่งถึงปัจจุบัน

เนื่องในวันจักรี พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เสด็จพระราชดำเนินพร้อมด้วยพระบรมวงศานุวงศ์ไปเป็นประธานในพิธีทางศาสนาเพื่อบำเพ็ญพระราชกุศลให้กับบูรพมหากษัตริย์ ณ พระอุโบสถวัดพระศรีรัตนศาสดาราม แล้วทรงสักการะพระบรมรูปสมเด็จพระบูรพมหากษัตริย์ ณ ปราสาทพระเทพบิดร ต่อจากนั้นทรงเสด็จไปวางพวงมาลา ณ พระบรมราชานุสรณ์ของพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก ที่สะพานพระพุทธยอดฟ้า ในโอกาสนี้ นายกรัฐมนตรี รัฐมนตรี ข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ นิสิตนักศึกษา หน่วยงานของรัฐและเอกชนและประชาชนจากทุกสาขาอาชีพต่างพร้อมใจกันเข้าร่วมพิธีวางพวงมาลา และบำเพ็ญกุศลให้กับพระมหากษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ ผู้ทรงอุทิศพระองค์เพื่อความสงบสุขของอาณาประชาราษฎร์ของพระองค์อย่างแท้จริง

important day in thailand - Illuminated Boat Procession งานประเพณีไหลเรือไฟ

Illuminated Boat Procession

The festival of the Illuminated Boat Procession or “Lai Reua Fai” in Thai and “Lai Heua Fai” in local dialect is an ancient tradition of northeastern people. In the past, the festival was held in several provinces in this region, later only some provinces still preserve this tradition especially Nakhon Phanom Province where the annual event draws visitors from different directions.

Originally, the boats were made of banana logs or bamboo but modern versions can be made of wood or synthetic materials. A boat’s length was about 8 to 10 meters. Inside the boat, there were sweets, steamed-sticky rice wrapped in banana leaves (Khao Tom Mud) and other offerings while the outside of the boat was decorated with flowers, joss-sticks, candles and lamps. At night the fire boats were launched on the Mekong River and illuminated in a spectacular display.

The festival of the Illuminated Boat Procession takes place at the end of the Buddhist Rains Retreat or Ork Phansa (usually some time during October). On this occasion, residents of several villages will jointly observe Ork Phansa by launching intricatedly decorated little boats on the Mekong River when the night falls. Boat racing and a wax castle procession are also included in the festival. The event was said to have carried down from several generations as a means to worship Lord Buddha who, according to Buddhist legend, returned to earth after completing his – month mission in heaven.

Meanwhile, the ceremony of launching fire boats will usually be performed in the evening before the sunset. Buddhist monks will be invited to chant, give precepts and deliver a sermon. However, the participants must bring joss-sticks and candles to take part in a religious rite. As soon as the sun’s rays disappear, the boats will be lit and launched on the Mekong River to worship Lord Buddha.

At this time, in the middle of the Mekong River, lights in various shapes from the floating boats can be seen from a long distance and this is considered as a significant symbol to uphold Buddhism. The event brings about happiness to all Buddhists while foreign visitors will enjoy watching a marvelous illuminated display.

งานประเพณีไหลเรือไฟ

ประเพณีไหลเรือไฟหรือที่เรียกเป็นภาษาท้องถิ่นว่า “ไหลเฮือไฟ” นั้น เป็นประเพณีเก่าแก่ของชาวอีสาน ในอดีตประเพณีนี้จัดให้มีขึ้นในหลายจังหวัดในภาคนี้แต่ต่อมามีเพียงบางจังหวัดเท่านั้นที่ยังคงยึดถือประเพณีไว้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจังหวัดนครพนมซึ่งงานประเพณีประจำปีนี้ดึงดูดนักท่องเที่ยวจากทั่วสารทิศ เดิมทีเดียว เรือเหล่านี้ทำด้วยต้นกล้วยหรือไม้ไผ่ แต่ในยุคนี้อาจจะทำด้วยไม้หรือวัสดุสังเคราะห์ก็ได้ ความยาวของลำเรือประมาณ 8 ถึง 10 เมตร ภายในเรือมีขนม ข้าวต้มมัดและเครื่องไทยทานต่างๆ เป็นจำนวนมาก ส่วนด้านนอกของเรือก็มีดอกไม้ ธูปเทียน และตะเกียง พอถึงเวลากลางคืนก็ปล่อยเรือไฟลงในแม่น้ำโขง ดูสว่างไสวไปด้วยการแสดงอันตระการตา ประเพณีไหลเรือไฟจัดให้มีขึ้นในช่วงสิ้นสุดฤดูกาลเข้าพรรษา (ช่วงออกพรรษาโดยปกติราวๆ ระหว่างเดือนตุลาคม) ในโอกาสนี้ชาวบ้านหลายหมู่บ้านจะร่วมกันจัดงานออกพรรษาโดยการทำเรือขนาดเล็กประดับประดาอย่างประณีตเพื่อปล่อยลงในแม่น้ำโขงในเวลากลางคืน การแข่งขันเรือและขบวนแห่ปราสาทผึ้งก็จัดให้มีขึ้นในช่วงงานประเพณีนี้ด้วย กล่าวกันว่างานประเพณีนี้ถือปฏิบัติสืบทอดกันมาหลายชั่วอายุคนเพื่อบูชาพระพุทธเจ้าซึ่งตามตำนานทางพระพุทธศาสนากล่าวว่าพระองค์เสด็จลงมาสู่โลกหลังจากเสร็จสิ้นภาระกิจที่ทรงปฏิบัติอยู่บนสวรรค์เป็นเวลา 3 เดือน ในขณะเดียวกัน พิธีไหลเรือไฟนี้โดยปกติจะจัดขึ้นในช่วงเย็นก่อนพระอาทิตย์ตกดิน มีการนิมนต์พระมาสวดมนต์ให้ศีลและแสดงพระธรรมเทศนา อย่างไรก็ตามผู้ที่มาเข้าร่วมในพิธีต้องนำธูปเทียนมาเข้าร่วมทำพิธีทางศาสนาเอง ทันทีที่แสงพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า เรือไฟก็จะถูกจุดขึ้นแล้วปล่อยลงในแม่น้ำโขงเพื่อบูชาพระพุทธเจ้า ณ เวลานี้ กลางลำน้ำโขงแสงไฟเป็นรูปต่างๆ จากเรือที่ลอยลำอยู่สามารถมองเห็นได้แต่ไกล และนี่ก็ถือกันว่าเป็นสัญญลักษณ์ที่สำคัญแห่งการเทิดทูนพระพุทธศาสนา ประเพณีนี้นำมาซึ่งความสุขต่อชาวพุทธทั้งมวลในขณะที่นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติก็เพลิดเพลินกับการได้ชมการแสดงอันสว่างไสวดูน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก

important day in thailand - Tak Bat Devo and Chak Phra Festivals เทศกาลตักบาตรเทโวและประเพณีชักพระ

Tak Bat Devo and Chak Phra Festivals

There is a Buddhist myth that during one Rains Retreat or “Khao Phansa” Lord Buddha went to heaven to deliver a sermon to his mother who died after giving birth to Lord Buddha (then Prince Siddharatha) and was born again in heaven. The sermon given was said to last for the entire period of the Rains Retreat (3 months).

Upon completing his mission in heaven, Lord Buddha then returned to earth and was greeted by a crowd of his disciples and followers. To commemorate this event, two public festivals are held, namely; the “Tak Bat Devo” in the central region and the “Chak Phra” in the south. Both portray the event of Lord Buddha’s return to earth and annually take place immediately after the end of the 3-month Rains Retreat. However, the celebration of these two festivals may be different in its preparation and practices. In other words, Tak Bat Devo means “offering of food to Buddhist monks”. The celebration is an imitation of Lord Buddha’s descent from heaven. Thus, a high place such as the hill is preferably used as a starting point, the Golden Mount of Wat Sraket in Bangkok is a good example of this. But for the temple built far away from the hill, the consecrated assembly hall (or Uposatha) can also be used as a starting point.

When all is ready, the row of Buddhist monks, headed by the image of a standing Buddha carried by men representing God Indra and God Brahma, will move slowly along the path arranged in advance. People then offer a variety of food and fruit to the passing monks. The rite ends when the last monk in the row finishes the entire route.

Meanwhile, Chak Phra literally means “pulling of the Buddhist monks” and it is celebrated in many southern provinces such as Nakhon Si Thammarat, Pattani, Phatthalung, Songkhla and Yala. The most impressive Chak Phra festival is on the Tapi River in Surat Thani Province. To mark this occasion, two float-pulling ceremonies are held, one on land and the other on water. On land, the splendidly adorned floats are pulled across the town by the participants of the ceremony. At the same time, on water, the ceremony is highlighted by a float decorated in colourful Thai design of a float made to carry the Buddha image. This float is then towed to the middle of the river for a religious ceremony. On the following day, the float carrying the Buddha image is towed along the river so that people can worship and make merit. Both land and river events are highly colourful. The Chak Phra festival then concludes with an exciting boat race and a traditional game.

  

 เทศกาลตักบาตรเทโวและประเพณีชักพระ

ตามตำนานทางศาสนาพุทธกล่าวว่าในช่วงฤดูเข้าพรรษาฤดูกาลหนึ่ง องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เสด็จขึ้นไปบนสวรรค์ เพื่อแสดงพระธรรมเทศนาโปรดพระมารดา ผู้ซึ่งหลังจากที่คลอดเจ้าชายสิทธัตถะแล้วก็สิ้นพระชนม์ลงและได้เกิดเป็นเทพยาอยู่บนสวรรค์ในเวลาต่อมา กล่าวกันว่าพระธรรมเทศนาที่ทรงแสดงแก่พระมารดานี้มีความยาวตลอดทั้งพรรษา (3 เดือน) จึงจบลง

หลังจากที่เสร็จสิ้นภารกิจบนสวรรค์แล้ว พระพุทธเจ้าได้เสด็จกลับสู่โลกมนุษย์ พระองค์ได้รับการต้อนรับจากฝูงชนทั้งที่เป็นพระสาวกและผู้ที่เลื่อมใสศรัทธาเป็นจำนวนมาก และเพื่อเป็นการระลึกถึงวันนี้ในครั้งพุทธกาล จึงได้มีการจัดงานเทศกาลขึ้น 2 งานด้วยกันกล่าวคือ “ตักบาตรเทโว” ซึ่งจัดขึ้นในภาคกลางและ “ประเพณีชักพระ” จัดขึ้นทางภาคใต้ของประเทศ ทั้ง 2 งานนี้ต่างก็จัดขึ้นเพื่อแสดงให้เห็นการเสด็จกลับสู่โลกมนุษย์ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า และทุกๆ ปีก็จะจัดให้มีขึ้นทันทีหลังจากออกพรรษาแล้ว อย่างไรก็ตามการเฉลิมฉลองของงานเทศกาลทั้ง 2 นี้ อาจจะแตกต่างกันบ้างทางด้านการตระเตรียมงานและถือปฏิบัติกล่าวคือ การตักบาตรเทโวซึ่งหมายถึง “การถวายอาหารแก่พระสงฆ์” งานฉลองจึงเป็นการจำลองเหตุการณ์ที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จลงจากสวรรค์ ดังนั้นจุดเริ่มต้นของขบวนแห่จึงมักนิยมใช้ที่สูงๆ เช่นเนินเขา สำหรับในกรุงเทพมหานครนั้น ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือ ภูเขาทอง วัดสระเกศ แต่สำหรับวัดที่ตั้งอยู่ห่างจากเนินเขาก็จะใช้พระอุโบสถเป็นจุดเริ่มต้นขบวนแห่

เมื่อทุกคนเตรียมพร้อมแล้ว พระสงฆ์จะยืนเรียงแถวในขบวนซึ่งจะนำโดยพระพุทธรูปในท่ายืนอัญเชิญโดยชายผู้ซึ่งได้รับการสมมุติให้เป็นพระอินทร์และพระพรหม แล้วจึงค่อยๆ เคลื่อนขบวนแห่ไปตามทางที่เตรียมไว้ ประชาชนก็จะถวายอาหารและผลไม้ต่างๆ แก่พระสงฆ์ที่จะเดินผ่านมาข้างหน้าตน พิธีจะจบลงเมื่อพระสงฆ์รูปสุดท้ายในขบวนเดินครบรอบ

ในขณะเดียวกัน คำว่า “ชักพระ” ถ้าแปลตามตัวก็คือ “การดึงพระ” นั่นเอง และส่วนใหญ่ก็จะจัดขึ้นในหลายจังหวัดทางภาคใต้ เช่น ที่นครศรีธรรมราช ปัตตานี พัทลุง สงขลา และยะลา ประเพณีชักพระที่น่าตื่นตามากที่สุดก็เห็นจะเป็นที่แม่น้ำตาปี ในจังหวัดสุราษฎร์ธานี เพื่อเป็นการฉลองโอกาสนี้ก็จะมีพิธีจัดขบวนแห่ขึ้น 2 ขบวนพร้อม ๆ กันกล่าวคือ สำหรับแห่ทางบกและทางน้ำ สำหรับขบวนแห่ทางบกนั้นก็จะมีการประดับประดารถขบวนอย่างสวยงามแล้วก็จะถูกลากไปรอบ ๆ เมือง โดยผู้ที่มาเข้าร่วมในขบวนแห่นั้น ในขณะเดียวกันประเพณีทางน้ำนั้นก็มีจุดเด่นอยู่ที่การประดับตกแต่งทุ่นหรือแพปะรำพิธีด้วยลวดลายไทยสีต่าง ๆ เพื่อใช้ประดิษฐานพระพุทธรูป ทุ่นนี้ก็จะถูกลากจูงไปยังกลางแม่น้ำเพื่อประกอบพิธีทางศาสนา พอถึงวันรุ่งขึ้นทุ่นที่ใช้ประดิษฐานพระพุทธรูปนี้ก็จะถูกลากจูงไปตามลำน้ำ เพื่อให้ประชาชนได้สักการะบูชาและทำบุญ ขบวนแห่ทั้งทางน้ำและทางบกต่างก็เป็นเหตุการณ์ที่สวยงามมาก ประเพณีชักพระนี้ก็จะจบลงด้วยการแข่งเรืออันน่าตื่นตาตื่นใจพร้อมกับการละเล่นทางประเพณีต่าง ๆ

 

 

important day in thailand - Long-boat Racing การแข่งเรือยาว

Long-boat Racing

Long-boat Racing is one of the traditional rites which marks the end of the Buddhist Rains Retreat. It mainly takes place in the 11th or 12th lunar months (around September or October). When the water level is at its highest. At this time, racing is held almost nationwide, notably in Phichit, Phitsanuloke, Nan, Angthong, Pathumthani, Surat Thani and Ayutthaya etc.

Traditionally, long-boat racing is held as an annual event by provinces with a major waterway flowing through. It is not restricted to any particular region. At present, long-boat racing is considered as a national sport, its history can be traced back to Ayutthaya period some 600 years ago. However, boat racing in those days was just only a means to keep boat men physically and mentally fit for national defence.

Usually racing boats are made from dugout tree trunks and can accommodate up to 60 oarsmen sitting in a double row. The oarsmen usually dress in the same colour. The festive event draws several hundreds of local and foreign spectators who watch the race along both sides of the riverbank enthusiastically. At the end, trophies and prizes are given to the winning teams.

การแข่งเรือยาว

การแข่งเรือยาวเป็นประเพณีอย่างหนึ่งซึ่งจัดขึ้นในช่วงสิ้นสุดฤดูกาลเข้าพรรษา โดยปกติแล้วจะมีขึ้นในเดือน 11 หรือ 12 (ประมาณเดือนกันยายนหรือตุลาคม) เมื่อระดับน้ำขึ้นสูงสุด ณ เวลานี้ การแข่งขันจะจัดขึ้นเกือบทั่วทั้งประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในจังหวัดพิจิตร พิษณุโลก น่าน อ่างทอง ปทุมธานี สุราษฎร์ธานีและอยุธยา เป็นต้น

ตามประเพณีแล้ว การแข่งเรือยาวจะจัดขึ้นเป็นงานประจำปี โดยจังหวัดซึ่งมีทางน้ำใหญ่ไหลผ่านไม่ได้จำกัดอยู่แต่เฉพาะภาคใดภาคหนึ่ง ปัจจุบันนี้ การแข่งเรือยาวถือเป็นกีฬาประจำชาติ ประวัติการแข่งขันเรือยาวนี้ย้อนกลับไปในยุคกรุงศรีอยุธยาประมาณ 600 ปีมาแล้ว แต่ว่าการแข่งเรือในสมัยนั้นเป็นเพียงเพื่อให้นักพายเรือมีความพร้อมทั้งทางด้านกายและจิตใจเพื่อการป้องกันประเทศ

โดยปกติเรือแข่งนี้จะทำจากลำต้นไม้ขุดและสามารถบรรจุฝีพายได้ถึง 60 คนนั่งคู่กันสองแถว ตามปกติแล้ว ฝีพายจะแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีเดียวกัน ประเพณีนี้จะดึงดูดคนดูทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศหลายร้อยคนผู้ซึ่งจะนั่งดูการแข่งขันบนฝั่งแม่น้ำสองฝั่งอย่างกระตือรือล้น เมื่อสิ้นสุดการแข่งขันก็จะมีการแจกถ้วยและรางวัลให้แก่ทีมที่ชนะด้วย

important day in thailand - The Elephant Round-up Festival เทศกาลคล้องช้าง

The Elephant Round-up Festival

The most popular of Northeastern festivals with foreign tourists is the Surin Elephant Round-up which is held annually in November. The people of Surin have long been renowned for their skill in capturing and training wild elephants and the round-up. In the past wild elephants lived in the forest areas of nearby Cambodia. Unfortunately, these areas have been inaccessible due to civil war in Cambodia, and at the same time, the elephant population is markedly decreasing thus the elephant catchers must now make a living by taking their charges around the country giving shows.

The greatest event of the Surin round-up is a beautifully organised display of the talents and abilities of these superb beasts. The round-up first took place in 1960. It begins with a mass procession of all the elephants taking part, usually 120-150, ranging from calves only a few weeks old to the well-trained elephants with many decades of experience.

During the show, hundreds of the huge animals demonstrate their prowess at moving logs, playing soccer and winning a tug-of-war against human teams. Other demonstrations are designed to show not only the great strength of the elephants but also show they can be very intelligent, gentle and obedient. The show concludeds with a mock battle illustrating what was formerly an important part of their duties.

The round-up is those days was an annual state ceremony presided over by the king himself. There were prayers and citations devised for the ceremony and for the taming of captured elephants afterwards. In recent times, the event has been revived and has become a major tourist attraction for the country, with the province of Surin as the main centre of activities. The event draws more and more visitors each year.

The event is the occasion for great fun in which the visitor is welcome to join. It also offers superb opportunities for learning about the distinct folk culture of the Northeast.

เทศกาลคล้องช้าง

เทศกาลที่เป็นที่ชื่นชอบกันมากที่สุดของภาคอีสานในหมู่นักท่องเที่ยวก็เห็นจะเป็นงานคล้องช้างที่จังหวัดสุรินทร์ ซึ่งจัดขึ้นเป็นประจำทุกปีในเดือนพฤศจิกายน ชาวสุรินทร์มีชื่อเสียงเกี่ยวกับความสามารถในการจับช้าง ฝึกช้างป่าและคล้องช้างมาเป็นเวลานานแล้ว ในอดีตช้างป่าอาศัยอยู่ในป่าใกล้ประเทศเขมร แต่โชคร้ายที่ปัจจุบันพื้นที่เหล่านี้เข้าไปไม่ได้แล้วเนื่องจากสงครามกลางเมืองในประเทศนั้น และในขณะเดียวกันประชากรของช้างก็มีจำนวนลดลงอย่างเห็นได้ชัด ทุกวันนี้ควาญช้างจึงต้องอาศัยการดำรงชีพโดยนำช้างไปแสดงการละเล่นต่างๆ เพื่อขอเงินจากคนดูทั่วทั้งประเทศ

งานคล้องช้างสุรินทร์ที่จัดว่ายิ่งใหญ่ที่สุดก็คือการแสดงที่จัดไว้อย่างสวยงามเพื่อให้เห็นความชาญฉลาดและความสามารถของสัตว์ที่เก่งกาจเหล่านี้ งานคล้องช้างจัดขึ้นครั้งแรกในปี พุทธศักราช 2503 งานคล้องช้างนี้จะเริ่มด้วยขบวนใหญ่โตของช้างจำนวนหลายเชือก (โดยปกติประมาณ 120-150 เชือก) ซึ่งจะมีทั้งลูกช้างอายุ 2-3 สัปดาห์ ไปจนถึงช้างที่ได้รับการฝึกมาเป็นอย่างดีและมีประสบการณ์หลายสิบปี

ในช่วงการแสดงช้างขนาดใหญ่หลายร้อยเชือกจะแสดงให้เห็นถึงพละกำลังของมันในการลากซุง เตะฟุตบอลและการแข่งขันชักเย่อกับมนุษย์ การแสดงอื่นๆ ที่นำมาแสดงไม่ใช่เพื่อให้เห็นถึงพละกำลังอันมหาศาลของช้างเท่านั้น แต่ยังแสดงให้เห็นถึงความชาญฉลาด ความสุภาพและความแสนรู้ของมันอีกด้วย การแสดงจบลงด้วยการจำลองการทำสงคราม ซึ่งช้างก็เคยมีส่วนสำคัญในการศึกอีกด้วย

ในอดีต การคล้องช้างเป็นพระราชพิธีประจำปีซึ่งพระมหากษัตริย์จะเสด็จมาเป็นองค์ประธานในพิธีและจะมีการสวดและร่ายเวทมนตร์เพื่อพิธีนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งก็เพื่อให้ช้างที่จับมาได้เชื่อนั่นเอง พิธีนี้ได้ถูกรื้อฟื้นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อไม่นานมานี้และได้กลายเป็นจุดสำคัญที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวให้เข้ามาในประเทศในเวลาต่อมา โดยให้จังหวัดสุรินทร์เป็นศูนย์กลางของงานนี้ งานคล้องช้างก็เริ่มดึงดูดนักท่องเที่ยวมากขึ้นเรื่อย ๆ ทุกปี

งานนี้เป็นงานที่นักท่องเที่ยวจะมีโอกาสได้สนุกสนานที่สุดงานหนึ่งที่จะเข้าชมได้ และเป็นโอกาสดีที่จะได้เรียนรู้วัฒนธรรมพื้นบ้านของชาวอีสานด้วย

important day in thailand - The Moon Festival เทศกาลไหว้พระจันทร์

The Moon Festival

The Chinese Moon Festival usually takes place on the 15th day of the eight lunar month (in September or October). The Mid-Autumn Festival is held in honour of the Moon Goddess which is believed to have been born on this date.

However, the historical fact about the origin of the festival is still unclear. Some say that the great Han dynasty emperor Wu Di initiated a three-day celebration to worship the autumn moon. Many, however, argue that the festival, in fact, originated around 1368 during the Mongol’s domination of China. The cake was made to hide a secret message of the rebellion to tell people across the country of a large gathering during the eight lunar month. The Mongol army was not aware of the rebellious purpose, they thought that the cakes were an old tradition. They, thus were defeated that night. After a new dynasty named Ming was set up, the practice has been carried on till these days.

Besides these historical facts, there are also many myths and legends, one of these is that of Siang-Ngor (Some says Chang-E) Siang-Ngor was very beautiful. She was the wife of a high-ranking Chinese officer. After taking a magic medicine, she flew up to the moon and lived there. She later became immortal after consuming the immortal water given to her by a certain Goddess in heaven. Siang-Ngor the Moon Goddess was said to be very kind. When the cultivation season arrived, she would pour immortal water to the earth and this brought prosperity to all farmers. To express their gratitude to the Moon Goddess, farmers thus made Khanom go (or sweetmeat) from rice flour as an offering to her on the full moon night of the eight lunar month.

Since chinese festivals usually involve special delicacies to be given as offerings, on this occasion, Moon cake is specially made as an offering. This Chinese delicacy is, however, hardly a cake in the western sense of the world. In Thailand, the art of Chinese style cake was brought to the country by Chinese immigrants almost 100 years ago.

The original Chinese Moon cake included such ingredients as red beans, five types of Chinese nuts and ground lotus seeds and so on. Thailand has its own variations of including durian, chestnut, and persimmon. Additional ingredients may include lotus seeds, salted egg yolk and watermelon seeds.

It is to be noted that the ceremony is usually conducted by women as people believe that the moon is uniquely associated with female diety. Thus, powder and cosmetics are also offered with the hope of bringing beauty and beautiful skin to the entire female family members.

Whatever the scientific progress may be, it will never make any impact on traditional beliefs and festivals which have been passed on from generation to generation.

  

เทศกาลไหว้พระจันทร์

เทศกาลไหว้พระจันทร์ ชาวจีนโดยปกติจะมีขึ้นในวันที่ 15 (วันเพ็ญ) เดือน 8 (เดือนกันยายน หรือตุลาคม) เทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงนี้จัดให้มีขึ้นเพื่อระลึกถึงเทพธิดาแห่งพระจันทร์ ซึ่งเชื่อกันว่าถือกำเนิดขึ้นในวันนี้

อย่างไรก็ตาม ข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์เกี่ยวกับต้นกำเนิดของเทศกาลนี้ยังคงไม่เป็นที่ปรากฏแน่ชัด บ้างก็ว่าจักรพรรดิ์วูแห่งราชวงศ์ฮั่นเป็นผู้ริเริ่มการฉลองเพื่อกราบไหว้พระจันทร์เป็นเวลา 3 วันในฤดูใบไม้ร่วงนี้ แต่หลายคนก็แย้งว่า ความจริงแล้วเทศกาลนี้เกิดขึ้นในราวปี พ.ศ. 1911 ในช่วงมองโกลยึดครองจีน ขนมเค้กที่ทำขึ้นก็เพื่อซุกซ่อนข้อความลับของพวกกบฏที่มีถึงประชาชนทั่วทั้งประเทศให้มาชุมนุมกันครั้งใหญ่ในเดือน 8 นี้ ทหารมองโกลไม่ได้ระแวงถึงจุดประสงค์ของพวกกบฏ เพราะคิดว่าขนมเค้กเหล่านั้นเป็นการทำตามประเพณีดั้งเดิมของชาวจีน ด้วยเหตุนี้ในคืนนั้นเองทหารมองโกลจึงถูกปราบเสียราบคาบหลังจากที่ราชวงศ์ใหม่คือราชวงศ์หมิงได้ถูกจัดตั้งขึ้นแล้ว ประเพณีนี้ก็ถือปฏิบัติกันมาจนถึงทุกวันนี้

นอกจากข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์เหล่านี้แล้ว ก็ยังมีนิทานและตำนานอีกหลายเรื่อง หนึ่งในจำนวนนี้ก็คือเรื่องเกี่ยวกับนางเสี้ยงหงอ (บ้างก็เรียกฉางอี้) ซึ่งเป็นหญิงที่มีความงดงามมาก นางเป็นภรรยาของขุนนางจีนท่านหนึ่ง หลังจากที่นางทานยาวิเศษเข้าไป นางก็เหาะขึ้นไปอยู่บนพระจันทร์ภายหลังนางกลายเป็นอมตะหลังจากที่ได้ดื่มน้ำอมฤตของเทพธิดาองค์หนึ่งบนสวรรค์ กล่าวกันว่านางจันทรเทพธิดาเสี้ยงหงอมีน้ำใจเมตตาเอื้ออารีมาก พอถึงฤดูกาลเพาะปลูกนางก็จะประพรมน้ำอมฤตลงมาบนพื้นโลกและนี่ก็นำมาซึ่งความเจริญรุ่งเรืองแก่ชาวไร่ชาวนาทั้งมวล เพื่อเป็นการแสดงความกตัญญูต่อนางจันทรเทพธิดาชาวนาจึงทำขนมโก๋จากแป้งข้าวเจ้าเพื่อสักการะนางในคืนวันเพ็ญเดือน 8

เนื่องจากว่าโดยปกติประเพณีต่างๆ ของชาวจีนจะเกี่ยวข้องกับการทำอาหารพิเศษ ๆ เพื่อเป็นเครื่องสักการะในวันนั้น แต่ว่าอาหารจีนที่ทำขึ้นในวันไหว้พระจันทร์นี้ไม่ใช่ขนมเค้กอย่างเช่นของชาวตะวันตกตามที่เข้าใจกัน ในประเทศไทย ศิลปะการทำขนมเค้กแบบชาวจีนนี้ถูกนำเข้ามาเผยแพร่โดยชาวจีนอพยพมากว่า 100 ปีมาแล้ว

ขนมไหว้พระจันทร์ของจีนแต่เดิมนั้นมีส่วนประกอบ เช่น ถั่วแดง ลูกนัทจีน 5 ชนิด และ เมล็ดบัว เป็นต้น ในประเทศไทยก็มีส่วนประกอบที่แตกต่างออกไป เช่น การรวมเอาทุเรียน ลูกเกาลัด และลูกพลับเข้าไว้ด้วย เครื่องปรุงที่เพิ่มเข้ามาก็อาจจะรวมเอาเมล็ดบัว ไข่แดงเค็ม และเมล็ดแตงโมด้วย

เป็นที่น่าสังเกตว่า โดยปกติแล้วพิธีนี้จะให้สตรีเป็นผู้ทำเพราะว่าคนเชื่อกันว่าพระจันทร์มีส่วนเกี่ยวข้องอย่างแนบแน่นกับเทพเจ้าสตรีเรื่อยมา ดังนั้น จึงมีการบูชาด้วยแป้งและเครื่องสำอางด้วยเพราะหวังว่าการทำเช่นนี้จะนำมาซึ่งความสวยงามและผิวงามแก่สมาชิกในครอบครัวที่เป็นหญิงทั้งหมด

ไม่ว่าความเจริญทางด้านวิทยาศาสตร์จะก้าวหน้าไปไกลขนาดไหนก็ตาม สิ่งเหล่านี้ไม่มีผลกระทบต่อความเชื่อตามประเพณี และพิธีที่สืบทอดกันมาชั่วลูกชั่วหลานของชาวจีนแต่ประการใด